ἀντακολουθία, -ας, ἡ
1 implicación recíproca
οὕτως καὶ αἱ ἀρεταὶ ἀλλήλαις αἴτιαι, τῷ μὴ χωρίζεσθαι διὰ τὴν ἀντακολουθίανChrysipp.Stoic.2.121,
ὅτι ὁ μίαν ἔχων ἀρετὴν πάσας ἔχει διὰ τὴν ἀντακολουθίανChrysipp.Stoic.3.67,
ἀ. τῶν τριῶν ἀρετῶνClem.Al.Strom.4.26.163,
πιστὴ τοίνυν ἡ γνῶσις, γνωστὴ δὲ ἡ πίστις· θείᾳ τινὶ ἀκολουθίᾳ τε καὶ ἀντακολουθίᾳ γίνεταιClem.Al.Strom.2.4.16,
σὺν καὶ τῇ ἔργων ἀνταποδόσει τε καὶ ἀντακολουθίᾳClem.Al.Strom.6.14.108.
2 correspondencia, reciprocidad
κατὰ τὴν πρὸς τούτους ἀντακολουθίανIambl.in Nic.p.39, cf. Theol.Arith.61.
3 geom. inversión del orden de los términos de una proporción Papp.84.22.