ἀντακολουθία, -ας, ἡ


1 implicación recíproca οὕτως καὶ αἱ ἀρεταὶ ἀλλήλαις αἴτιαι, τῷ μὴ χωρίζεσθαι διὰ τὴν ἀντακολουθίαν Chrysipp.Stoic.2.121, ὅτι ὁ μίαν ἔχων ἀρετὴν πάσας ἔχει διὰ τὴν ἀντακολουθίαν Chrysipp.Stoic.3.67, ἀ. τῶν τριῶν ἀρετῶν Clem.Al.Strom.4.26.163, πιστὴ τοίνυν ἡ γνῶσις, γνωστὴ δὲ ἡ πίστις· θείᾳ τινὶ ἀκολουθίᾳ τε καὶ ἀντακολουθίᾳ γίνεται Clem.Al.Strom.2.4.16, σὺν καὶ τῇ ἔργων ἀνταποδόσει τε καὶ ἀντακολουθίᾳ Clem.Al.Strom.6.14.108.

2 correspondencia, reciprocidad κατὰ τὴν πρὸς τούτους ἀντακολουθίαν Iambl.in Nic.p.39, cf. Theol.Arith.61.

3 geom. inversión del orden de los términos de una proporción Papp.84.22.