< ἀνθυπερβάτως
ἀνθυπέρχομαι >
ἀνθυπερηφανέω
ser arrogante a su vez
,
si tu superbus amicitiam nostram spreuisti
,
ideo nos quoque
ἀνθυπερηφανοῦμεν
Augusto en Suet.
Horatius
.