I 1humano ἦθος Heraclit.B 78, φωνή Hdt.2.55, φύσις Hdt.3.65, Th.2.50, 3.45, σῶμα Canthar.PCG 4p.61, Hp.Ep.23 (p.396), πρήγματα Hdt.1.32, Pl.Prm.134e, Luc.Vit.Auct.14, νοῦς Ph.2.85, πάθεα Hdt.5.4, αἷμα Hdt.1.214, εὐδαιμονίη Hdt.1.5, τρόπος Th.4.116, βίος Gorg.B 11a.30, νόμοι Heraclit.B 114, τέχνη Th.2.47, πήματα A.Pers.706, ἁμαρτήματα Plb.18.13.1, τροφή Luc.Asin.46, τὸ μὲν δεῖσαι ... ἀνθρωπήιον ἦν Hdt.8.144, διὰ τὸ ἀνθρώπειον κομπῶδες Th.5.68, ἀνθρώπειόν τι πάθω IG 5(1).1208.52 (Laconia)
•op. lo mítico τῆς δὲ ἀνθρωπηίης λεγομένης γενεῆς Hdt.3.122
•asequible al hombre ἀδύνατον καὶ οὐκ ἀνθρώπειον Pl.Prt.344c, ὅσα γε τἀνθρώπεια en la medida de las fuerzas humanas Pl.Cri.46e
•procedente de los hombres ψόγος A.A.937
•esp. op. lo divino en lit. crist. διδασκαλία Iust.Phil.2Apol.10.1, Clem.Al.Strom.7.16.103, de la naturaleza humana de Cristo, op. la divina, Iust.Edict. en Euagr.Schol.HE 5.4
•neutr. τὰ ἀ. las cosas humanas op. τὰ θειότερα Democr.B 37, cf. A.Fr.278e, S.Ai.132, E.Fr.418, Pl.Phd.89e, X.Mem.1.1.15, Antiph.240b, Thdt.M.82.688A.

2 subst. τὸ ἀ. la naturaleza humana πέφυκε ... τὸ ἀ. ... ἄρχειν ... τοῦ εἴκοντος Th.4.61, κατὰ τὸ ἀ. Th.1.22 (cód.), Thdt.M.82.93D, cf. Th.5.105.

3 ἀνθρωπείους ἡμέρας· τὰς ἀποφράδας Ῥόδιοι Hsch.

II adv. -ως por todos los medios humanos σῴζεσθαι Th.5.103
•como un hombre φράζειν Ar.Ra.1058.