ἀνεύφραντος, -ον


carente de alegría ἀνεύφραντος μετὰ τούτους ... ὧδ' ἐτέθην ὑπὸ γῆν IMEG 45.7 (I a./d.C.), cf. Ptol.Tetr.3.14.11, Sch.A.Th.361, Sud.s.u. ἀηδής.