ἀνατλῆναι
• Morfología: [aor. sigm. ἀνέτλασα Arist.Fr.Lyr.1.10; pres. tard. ἀνατλάω LXX Ib.19.26, Tz.Comm.Ar.1.158.14]


1 soportar, sufrir, aguantar κήδε' Od.14.47, ὀϊζύος, ἣν ... ἀνέτλημεν Od.3.104, πολύθρηνον αἰῶν' ... ἀνατλᾶσα A.A.716, παθήματα E.Ph.60, πολλ' ἀνατλάς Ar.Pax 1035, cf. Arist.l.c., πάντα μὲν πόνον X.Cyr.1.2.1, poeta en Tz.Comm.l.c., τὰ προσήκοντα πάθη Pl.Grg.525a, πήματ' A.R.2.179, τὴν ... εἱμαρμένην Pl.Tht.169c, ταῦτα LXX l.c., c. part. ἀνέτλην μογέουσα IUrb.Rom.1311.7 (III d.C.)
νηπενθέως Protag.B 9
c. ac. de pers. πατέρα S.OC 239.

2 resistir, ser inmune a φάρμακα Od.10.327.