ἀνατλῆναι
• Morfología: [aor. sigm. ἀνέτλασα Arist.Fr.Lyr.1.10; pres. tard. ἀνατλάω LXX Ib.19.26, Tz.Comm.Ar.1.158.14]
1 soportar, sufrir, aguantar
κήδε'Od.14.47,
ὀϊζύος, ἣν ... ἀνέτλημενOd.3.104,
πολύθρηνον αἰῶν' ... ἀνατλᾶσαA.A.716,
παθήματαE.Ph.60,
πολλ' ἀνατλάςAr.Pax 1035, cf. Arist.l.c.,
πάντα μὲν πόνονX.Cyr.1.2.1, poeta en Tz.Comm.l.c.,
τὰ προσήκοντα πάθηPl.Grg.525a,
πήματ'A.R.2.179,
τὴν ... εἱμαρμένηνPl.Tht.169c,
ταῦταLXX l.c., c. part.
ἀνέτλην μογέουσαIUrb.Rom.1311.7 (III d.C.)
•
νηπενθέωςProtag.B 9
•c. ac. de pers.
πατέραS.OC 239.
2 resistir, ser inmune a
φάρμακαOd.10.327.