I c. compl. de cosa

1 v. act., de puertas abrir θύρην ... ἀγκλίνας Od.l.c., cf. Hdt.5.16
•de nubes apartar ἡμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδ' ἐπιθεῖναι Il.5.751
•fig. de la mirada, Pl.R.540a.

2 derribar ὁ ... δεύτερος τῶν σεισμῶν ... ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς ἐς πολιορκίαν μηχανήμασιν ὁμοίως Paus.7.24.10.

3 apoyar (τόξον) ποτὶ γαίῃ Il.4.113.

4 tensar τοῦ τόξου τὸν πῆχυν Philostr.Im.2.1, en v. pas., de las cuerdas de la lira, Philostr.Im.1.10.

II c. compl. de pers. acostar τὸν ἄνθρωπον ὕπτιον Hp.Fist.3, τὴν γυναῖκα Hp.Mul.1.68, cf. Eu.Luc.2.7.
•en v. med. Arist.Cat.6^b12
•de ahí colocar a la mesa Plb.30.26.5, Eu.Luc.12.37.

III en v. med.-pas.

1 descorrerse κατοχῆες ἀνακλίνασθε πυλάων Call.Ap.6.

2 reclinarse, recostarse, inclinarse de pers. ἀνακλινθεὶς πέσεν ὕπτιος Od.9.371, cf. 13.78, 18.189
•del elefante, Arist.HA 498^a11
•fig. del suelo, en perf. estar inclinado, en cuesta, Gp.2.3.1
•tb. v. act. c. refl. ἀνακλίνουσι ... ἐπὶ τὸ ἐναντίον ἑαυτούς se inclinan hacia el lado contrario (los marineros para luchar contra el viento), Arist.Mech.851^b14, cf. A.R.3.617
•fig. εἰς βαθεῖαν εὐπορίαν καὶ σχολὴν ἄλυπον ἀνακλίνας ἑαυτόν Plu.2.498b.