ἀναισχυντία, -ας, ἡ


1 descaro, desvergüenza en el comportamiento gener. ἡ δὲ ἄδεια ἀναισχυντίαν ἐνέτεκεν Pl.Lg.701a, οὗτοι δὲ εἰς τοῦτο ἥκουσιν ἀναισχυντίας Is.1.2, ἕπεσθαι δὲ δοκεῖ μάλιστα τῇ ἀχαριστίᾳ ἡ ἀναισχυντία X.Cyr.1.2.7, εἰς ἀναισχυντίαν ... περιίσταται Plu.2.7b, ὅταν τινὸς ἀναισχυντίᾳ προσκόπτῃς M.Ant.9.42, cf. Arist.EN 1128b31, Plb.38.18.5, esp. en el hablar ἀναισχυντία τὸ τὰ φανερὰ ἀρνεῖσθαι Arist.Rh.1380a19, τῇ παρρησίᾳ μετὰ ἀναισχυντίας κατακορεῖ χρώμενος D.C.100.1, cf. D.20.166, Ph.2.72.

2 desvergüenza, profanación ante actos religiosos ὡς ἅπαντ' ἄρ' ἐστὶ τόλμης ἔργα κἀναισχυντίας Ar.Th.702.

3 impudicia ref. a la pederastia οὐ γὰρ ὑπ' ἀναισχυντίας τοῦτο δρῶσιν ἀλλ' ὑπὸ θάρρους Pl.Smp.192a.