ἀναβᾰτικός, -ή, -όν


I de montar κτήνη I.AI 15.176.

II 1que monta bien ἁναβατικωτέρους ἐπὶ τοὺς ἵππους ποιήσεις αὐτοὺς X.Mem.3.3.5.

2 ascendente de la fiebre, Gal.7.337, del signo Capricornio, Porph.Antr.22
subst. τὸ ἀναβατικὸν Παύλου la ascensión de Pablo Epiph.Const.Haer.38.2 (tít.).

III elevador, canjilón ref. a ὕδρευμα PFlor.50.15, PMichael.42 A.17 (VI a.C.).