< ἀμᾰχεί
†ἀμαχητηρία· >
ἀμάχετος
,
-ον
• Prosodia:
[ᾰμᾰ-]
irresistible
,
contra quien no se puede luchar
ὕδωρ
A.
Th
.85,
λοχαγοί
S.
Fr
.813.