I 1de otra raza, extraño πλησίον ἀλλογενῶν SB 6235.6, ἀλλογενείς καὶ ὀθνείους Agath.4.5.3
•esp. entre los hebreos gentil μη]θένα ἀλλ[ογενῆ εἰσπορεύεσθαι ἐν]τὸς τοῦ π[ερὶ τὸ ἱερόν τρυφάκ]του καὶ [περιβόλου SEG 8.169 (Jerusalén), cf. LXX Ge.17.27, Ex.12.43, del buen samaritano Eu.Luc.17.18, cf. Iust.Phil.Dial.10.3, Origenes Fr.53 in Io. (p.527.2), τὴν χαλδαΐζουσαν ἀλλογενῆ ... γλῶτταν Ph.1.645, cf. 2.231, I.BI 2.417.

2 de plantas de otra variedad οὐ κατὰ εἶδος ἕκαστον κεχώρισται τῶν ἀλλογενῶν Clem.Al.Strom.6.1.2.

II 1diferente, extraño, ajeno c. gen., del espíritu ἀλλογενής δὲ σαρκός Nonn.Par.Eu.Io.6.63
• τῶν ἀμφοτέρων τούτων ὀνομασιῶν πρὸς τὰ ἀ. ὀνόματα μὴ δυναμένων ἐξισοῦσθαι Epiph.Const.Haer.76.34.

2 extraño, raro de ciertos libros gnósticos, Epiph.Const.Haer.39.5.