< ἀληθευτής
ἀληθεύω >
ἀληθευτικός
,
-ή, -όν
1
sincero
Arist.
EN
1124
b
30, 1127
a
24
•
neutr. subst. Hierocl.
in CA
2.
2
adv. -ῶς
sinceramente
Eust.385.6.