ἀκέλευστος, -ον
1 sin que nadie lo pida u ordene
ἀ. ἄμισθος ἀοιδάA.A.978,
δαῖτ' ἀκέλευστος ἔτευξενA.A.731,
ἀ. ἦλθεS.Ai.1284, cf. E.El.71, Pl.Lg.953d.
2 adv. -ως sin ordenarlo nadie Rom.Mel.11.κδʹ, Sud.s.u. ἀπαραγγέλτως.
ἀ. ἄμισθος ἀοιδάA.A.978,
δαῖτ' ἀκέλευστος ἔτευξενA.A.731,
ἀ. ἦλθεS.Ai.1284, cf. E.El.71, Pl.Lg.953d.