ἀκολάκευτος, -ον


I 1no adulado, no mimado σώματα Max.Tyr.17.1.

2 que no atrae aduladores οὐσία Pl.Lg.729a, τροφή Them.Or.6.81b.

3 que no se deja adular ἀνήρ M.Ant.1.16.4, κολακεύων ἀκολάκευτον Ph.1.195.

4 que no adula λόγοι Max.Tyr.25.6, θεραπεία Iul.Or.3.86b, ψῆφος Them.Or.2.27b.

II adv. -ως sin adulación προσελθεῖν Ph.1.449, scripsi Cic.Att.349.1.