ἀκολάκευτος, -ον
I
σώματαMax.Tyr.17.1.
2 que no atrae aduladores
οὐσίαPl.Lg.729a,
τροφήThem.Or.6.81b.
3 que no se deja adular
ἀνήρM.Ant.1.16.4,
κολακεύων ἀκολάκευτονPh.1.195.
4 que no adula
λόγοιMax.Tyr.25.6,
θεραπείαIul.Or.3.86b,
ψῆφοςThem.Or.2.27b.
II adv. -ως sin adulación
προσελθεῖνPh.1.449,
scripsiCic.Att.349.1.