ἀκακοήθης, -ες
1 benigno en medic.
μυρμηκίαHeliod. en Orib.45.14.4, cf. Orib.Syn.8.56
•gener. carente de maldad, bondadoso siempre c. ἁπλοῦς:
ἁπλῷ καὶ ἀκακοήθει τρόπῳde un modo sencillo y bondadoso Eus.HE 5.5.3,
ἁπλοῦς ὁ τρόπος τοῦ μὴ ζητοῦντος τὰ σαρκικὰ, ἀκακοήθηςChrys.Pasch.3.17,
αἱ ἁπλαῖ καὶ ἀκακοήθεις ψυχαίThdt.M.83.627D,
τὰς τοῦ βίου μου κελεύθους καὶ ὁδοὺς ... ἁπλᾶς καὶ ἀκακοήθεις ἀνύοιμιSch.Pi.N.8.59.
2 adv. -ως sin fraude
διδόναι τι καὶ δέχεσθαι ἀ.Iambl.Protr.21.