ἀκακοήθης, -ες


1 benigno en medic. μυρμηκία Heliod. en Orib.45.14.4, cf. Orib.Syn.8.56
gener. carente de maldad, bondadoso siempre c. ἁπλοῦς: ἁπλῷ καὶ ἀκακοήθει τρόπῳ de un modo sencillo y bondadoso Eus.HE 5.5.3, ἁπλοῦς ὁ τρόπος τοῦ μὴ ζητοῦντος τὰ σαρκικὰ, ἀκακοήθης Chrys.Pasch.3.17, αἱ ἁπλαῖ καὶ ἀκακοήθεις ψυχαί Thdt.M.83.627D, τὰς τοῦ βίου μου κελεύθους καὶ ὁδοὺς ... ἁπλᾶς καὶ ἀκακοήθεις ἀνύοιμι Sch.Pi.N.8.59.

2 adv. -ως sin fraude διδόναι τι καὶ δέχεσθαι ἀ. Iambl.Protr.21.