fís.

1 convertirse en aire τὸ ... ἐξατμιζόμενον αὐτῆς (sc. ἡ ὑγρὰ φύσις) ἀεροῦται Heraclit.All.22, ἐξατμιζόμενον τὸ ὕδωρ ἀεροῦται Phlp.in GC 224.31.

2 evaporarse ἀερωθείσης τῆς κατὰ τὸ σπέρμα νοτίδος Gal.5.523.

3 perder densidad ἡ γῆ ἀερουμένη γίνεται ὕδωρ Tz.Ex.96.7L.