< ἀείποτε
†ἀειπῶν· >
ἀειπρέπεια
,
-ας, ἡ
dignidad eterna
ὁ θεὸς ... ἐν αὐτῷ διαπαντὸς τῆς οἰκείας ἀειπρεπείας ἔχων τὸ πέρας
Corp.Herm
.18.14.