< Ἀδιαβηνός
Ἀδίαβλα >
ἀδιαβίβαστος
,
-ον
gram.
intransitivo
τὸ «πλουτῶ» ἀδιαβίβαστον
A.D.
Synt
.287.20, cf. 286.6
•
subst. τὸ ἀ.
intransitividad
τὸ ἀ. τοῦ ῥήματος
A.D.
Synt
.287.22.