ἀγέλαστος, -ον


I 1que no ríe, no riente, grave, serio, triste de Deméter h.Cer.200, ἀγέλαστα πρόσωπα βιαζόμενοι A.A.793, del orador L. Licinio Craso, Lucil. en Cic.Fin.5.30.92, cf. Vett.Val.72.19, φρήν A.Fr.290, βίος Phryn.Com.19, μίμημα προσώπου Nonn.D.32.171, ὀπωπή Nonn.D.11.254.

2 ἀ. πέτρα la piedra de la tristeza en Eleusis donde se contaba que se sentó Deméter IG 22.1672.183 (Eleusis IV a.C.), Apollod.1.5.1.

II que no produce risa, no risible, serio, grave Σίβυλλα ... ἀγέλαστα ... φθεγγομένη Heraclit.B 92, ξυμφοραί A.Ch.30.