ἀγκάλη, -ης, ἡ
• Prosodia: [-ᾰ-]
• Morfología: [beoc. dat. plu. ἀγκάλησι Corinn.7.2]
I
αὐχέν' ἀγκάλῃσ' ἔχωνArchil.300.30,
πῆδα Ϝὸν θέλωσα φίλης ἀγκάλησ' ἑλέσθηqueriendo tomar a su hijo en brazos Corinn.7.2,
ἀγκάλαις ἔχειν, περιφέρεινE.IT 289, Or.464,
τέκν' ἀγκάλῃς ἄραιςHerod.5.71, esp.
ἐν ἀγκάλαιςA.A.723, Supp.481, E.Alc.351, X.Cyr.7.5.50, OGI 56.60 (III a.C.),
φέρειν ἐν τῇ ἀγκάλῃHdt.6.61, cf. Timocl.7.4,
ἐπ' ἀγκάλαιςE.Io 761, PMasp.295.3.5 (VI d.C.),
ἐς ἀγκάλαςE.Io 1598, Plb.15.26.3, Eu.Luc.2.28,
πρὸς ἀγκάλαις πεσεῖνE.Io 962,
ὑπ' ἀγκάλαις σταθείςE.Andr.747,
ἄνθη ἀπὸ τῆς ἀγκάληςPhilostr.Im.1.5.1.
2 fig. gener. del mar y las olas brazos, seno
κυμάτων ἐν ἀγκάλαιςArchil.110,
ποντίαι ἀγκάλαιA.Ch.587, cf. E.Or.1378,
πελαγίοις ἐν ἀγκάλαιςNausicr.1.3, del aire
γῆν πέριξ ἔχονθ' ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαιςE.Fr.941,
λείμακες ... χοροὺς ἀγκάλαις δέχονταιprados ... acogen a los coros en su seno, Lyr.Adesp.8a.3
•sg.
πετραία ἀ.un abrazo de piedra (de la roca de Prometeo), A.Pr.1019, cf. Synes.Ep.4.166.
II corva Cael.Aur.TP 5.1.3.
III gavilla, haz de sarmientos, mieses, frec. como unidad de medida
ξύλων παπυρικῶνSB 14375.8 (I a.C.),
δεσμεύειν ἀγκάλαςSB 9699.426, 437 (I d.C.),
ἀγκαλισμὸς καὶ δέσις ἀγκαλῶν καὶ μεταφοράPOxy.3354.9 (III d.C.), cf. SB 12615 (II d.C.) en BL 9.288, POxy.935.19 (III d.C.), fig. de Cristo
ἡ ἀ. ἡ ἐναγκαλισθεῖσα ἐν θεῷEpiph.Const.Haer.51.31.8.
• Etimología: Deriv. en *-l- de *ank- ‘curvo’, ‘curvar’: ai. añcati, gr. ἄγκος, etc.; c. alarg. *-n- cf. ἀγκών, etc.; c. *-r- ἄγκυρα, etc. Quizá la raíz de ἄγγος y ἄγχω c. diversos alarg.