ἀγκάλη, -ης, ἡ
• Prosodia: [-ᾰ-]
• Morfología: [beoc. dat. plu. ἀγκάλησι Corinn.7.2]


I 1ángulo interior del brazo frec. en dat. en brazos αὐχέν' ἀγκάλῃσ' ἔχων Archil.300.30, πῆδα Ϝὸν θέλωσα φίλης ἀγκάλησ' ἑλέσθη queriendo tomar a su hijo en brazos Corinn.7.2, ἀγκάλαις ἔχειν, περιφέρειν E.IT 289, Or.464, τέκν' ἀγκάλῃς ἄραις Herod.5.71, esp. ἐν ἀγκάλαις A.A.723, Supp.481, E.Alc.351, X.Cyr.7.5.50, OGI 56.60 (III a.C.), φέρειν ἐν τῇ ἀγκάλῃ Hdt.6.61, cf. Timocl.7.4, ἐπ' ἀγκάλαις E.Io 761, PMasp.295.3.5 (VI d.C.), ἐς ἀγκάλας E.Io 1598, Plb.15.26.3, Eu.Luc.2.28, πρὸς ἀγκάλαις πεσεῖν E.Io 962, ὑπ' ἀγκάλαις σταθείς E.Andr.747, ἄνθη ἀπὸ τῆς ἀγκάλης Philostr.Im.1.5.1.

2 fig. gener. del mar y las olas brazos, seno κυμάτων ἐν ἀγκάλαις Archil.110, ποντίαι ἀγκάλαι A.Ch.587, cf. E.Or.1378, πελαγίοις ἐν ἀγκάλαις Nausicr.1.3, del aire γῆν πέριξ ἔχονθ' ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις E.Fr.941, λείμακες ... χοροὺς ἀγκάλαις δέχονται prados ... acogen a los coros en su seno, Lyr.Adesp.8a.3
sg. πετραία ἀ. un abrazo de piedra (de la roca de Prometeo), A.Pr.1019, cf. Synes.Ep.4.166.

II corva Cael.Aur.TP 5.1.3.

III gavilla, haz de sarmientos, mieses, frec. como unidad de medida ξύλων παπυρικῶν SB 14375.8 (I a.C.), δεσμεύειν ἀγκάλας SB 9699.426, 437 (I d.C.), ἀγκαλισμὸς καὶ δέσις ἀγκαλῶν καὶ μεταφορά POxy.3354.9 (III d.C.), cf. SB 12615 (II d.C.) en BL 9.288, POxy.935.19 (III d.C.), fig. de Cristo ἡ ἀ. ἡ ἐναγκαλισθεῖσα ἐν θεῷ Epiph.Const.Haer.51.31.8.
• Etimología: Deriv. en *-l- de *ank- ‘curvo’, ‘curvar’: ai. añcati, gr. ἄγκος, etc.; c. alarg. *-n- cf. ἀγκών, etc.; c. *-r- ἄγκυρα, etc. Quizá la raíz de ἄγγος y ἄγχω c. diversos alarg.