εἱμαρτός, -ή, -όν
fatal, inevitable, dictado por el destino
χρόνοςPlu.Alex.30, cf. Synes.Prouid.1.18,
τὴν εἱμαρτὴν ταύτην σκηνήνde la vida, Procl.Opusc.1.60, cf. Orac.Chald.153, esp. ref. la muerte
Μοίρης εἱμαρτῆς τὸ πτερόνOrac.Chald.130.1, c. dat.
σῆμα ἐσορᾶς ... εἱμαρτὸ<ν> πᾶσινIKyzikos 1.506.2 (imper.)
•neutr. subst. lo inevitable, la fatalidad
συνβέβηκεν οὖν τὸ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων εἱμαρτόνref. la muerte IG 12(7).396.21 (Amorgos II d.C.), cf. Eus.PE 6.6.16.