εἰκοβολέω
1 disparar al azar
μήτ' σφάλλεσθαι μήτ' εἰκοβολεῖνPlb.Fr.35.
2 fig., en la esfera de la palabra conjeturar, basarse en suposiciones o indicios, suponer
γλῶσσ' εἰκοβολεῖ περὶ τῶν ἀφανῶνE.Fr.913.4,
εἰκοβολοῦντες καὶ πλάττοντεςprob. de los atenienses, Ar.Fr.710, cf. EM 297.32G.,
λόγοι ... εἰ[κ]οβολοῦντεςconjeturas Phld.Rh.1.247S.,
τὸ δ' εἰκπβολεῖν οὐκ ὀ[ρ]θοβολεῖ πλὴν εἴ που σπανίωςPhld.Rh.2.71,
ὡς ἄν τις εἰκοβολῶν εἴποιS.E.M.1.5, cf. Phryn.PS 69.21.