εἰκοβολέω


1 disparar al azar μήτ' σφάλλεσθαι μήτ' εἰκοβολεῖν Plb.Fr.35.

2 fig., en la esfera de la palabra conjeturar, basarse en suposiciones o indicios, suponer γλῶσσ' εἰκοβολεῖ περὶ τῶν ἀφανῶν E.Fr.913.4, εἰκοβολοῦντες καὶ πλάττοντες prob. de los atenienses, Ar.Fr.710, cf. EM 297.32G., λόγοι ... εἰ[κ]οβολοῦντες conjeturas Phld.Rh.1.247S., τὸ δ' εἰκπβολεῖν οὐκ ὀ[ρ]θοβολεῖ πλὴν εἴ που σπανίως Phld.Rh.2.71, ὡς ἄν τις εἰκοβολῶν εἴποι S.E.M.1.5, cf. Phryn.PS 69.21.