εἰδωλολατρέω


en relig. crist.-jud. dar culto a dioses falsos, adorar ídolos, practicar la idolatría ἑαυτοῖς μείζονα ἁμαρτίαν ἐπιφέρουσιν εἰδωλολατροῦντες Herm.Mand.11.4, ἵνα μὴ εἰδωλολατρῆτε de los judíos, Iust.Phil.Dial.19.6, cf. Origenes Hom.5.5 in Ier., Chrys.M.62.358
c. giro prep. οἱ δίψυχοι ... διὰ τὴν δειλίαν αὐτῶν εἰδωλολατροῦσι Herm.Sim.9.21.3, οἱ Ἑβραῖοι τῷ χρυσῷ εἰδωλολατρήσαντες ἐν μόσχῳ Clem.Al.Paed.1.10.90, cf. 2.10.106, εἰ. κατ' ἄγνοιαν de los samaritanos, Epiph.Const.Haer.9.2.4.