δῐκαιότης, -ητος, ἡ
• Alolema(s): dór. -τας IGDS 206.21 (Entella III a.C.)
1 justicia como virtud,
junto a ὁσιότηςPl.Prt.331b,
σωφροσύνη καὶ δ.Pl.Grg.508a, Iambl.Protr.19,
θεοσέβεια ... καὶ δ.X.An.2.6.26, cf. Cyn.1.1,
μετὰ πάσας δικαιότατος καὶ φιλίαςIGDS l.c.,
δ. δὲ καὶ ἀλήθειαPh.Prou. en Eus.PE 8.14.36,
ἐπὶ δικαιότητι καὶ ἐπ' ἀνδρείᾳD.C.68.6.2,
σεμνότης ... καὶ δ.M.Ant.2.5, Callinic.Mon.V.Hyp.24.9,
παῖδες ... ἐδόκουν μανθάνειν δικαιότηταX.Cyr.8.8.13, c. gen. subjet.
τοῦ βασιλέωςArr.An.4.21.7,
τῶν θεῶνPs.Callisth.1.34B,
τοῦ ἡγεμόνοςThem.Or.15.191c, cf. Ph.Fr.2.641, Arr.Ind.9.12, Poll.8.6, Philostr.VA 3.30, Plot.4.7.8.
2 personif. Justicia, Cercidea 32.