< δύσστακτον·
δυσστένακτος >
δύσσταλτος
,
-ον
• Alolema(s):
δύστ-
Hippiatr.Cant
.83.2
vet.
malo de restañar
,
difícil de detener
una hemorragia
Hippiatr
.9.1, cf.
Hippiatr.Cant
.l.c.