I de dos pies o patas, bípedo λέαινα de Clitemestra, A.A.1258, cf. Supp.895, E.l.c., ἄνθρωπος ζῷον ... δίπουν Pl.Def.415a, cf. Arist.APo.79^a29, Pythag.l.c., ἡ δ. ἀγέλη Pl.Plt.276c, ζῳοτόκα Arist.HA 510^b15.

II subst.

1 τὸ δ. animal bípedo, ser bípedo op. τετράπον y τρίπον AP 14.64, cf. D.S.4.64, τὰ δίποδα Arist.IA 712^a9, cf. Plu.2.636e
•subst. abstr. hecho de tener dos pies o patas, cualidad de bípedo op. τὸ τετράπουν Plot.2.6.1, cf. 6.3.5.

2 zool. ὁ δ. jerbo Hdt.4.192.

III que mide dos pies de largo, ancho o alto γραμμή Pl.Men.83d, ἡ διάμετρος ἡ δυνάμει δ. la diagonal que es potencia de dos pies (c. juego de palabras sobre II en rel. c. el género humano), Pl.Plt.266b, φλὲψ ... τὸ μὲν ὕψος ... δ. Thphr.Lap.63, ἀνδριαντίδιο[ν] ὡς δίπουν ID 1412a.16, cf. 19, 1417A.1.119, 125 (ambas II a.C.), ἀσπίδιον ... δίπουν τὴν διάμετρον Str.3.3.6
•frec. en arq. πλίνθοι ... πλάτος δίποδες IG 1³.474.96, cf. 12 (V a.C.), ἐπιστύλια ... πάχος δίποδα IG 1³.474.39 (V a.C.), δίποδε ἀμφοτ[έρᾳ (στυλίδε) (dos pilares) de dos pies (de ancho) en los dos extremos, IG 1³.387.105 (V a.C.), μέτωπον ... ἐν τῷ μετα[ξ]ὺ τῶν θυρῶν, πλάτος δίπουν IG 2².1668.24 (IV a.C.), λίθοι δύο μῆκος πεντέποδες, πλάτος τρίποδες, πάχος δίποδες IG 2².1672.130 (IV a.C.), cf. IG 1³.475.22 (V a.C.), 2².1666A.67, 81 (IV a.C.), Didyma 25B.12 (III a.C.), μῆκος μὴ ἐλάττοσιν λίθοις χρώμενος διπόδων ID 500A.17, cf. 24 (III a.C.), cf. IG 2².244.85, 1671.39 (ambas IV a.C.).