δίγλωσσος, -ον
• Alolema(s): át. -ττος
I bilingüe
βάρβαροιTh.4.109,
πόλειςD.S.11.60,
ἄνθρωποςPlu.Alex.37, cf. Th.8.85, Gal.8.585.
II fig.
1 de doble lengua fig. de las alas de la cigarra
διγλώσσῳ μελπόμενος στόματιAP 9.273 (Bianor).
2 falso, mentiroso
ἀνήρLXX Pr.11.13, cf. Si.5.9, 14, Ph.2.269 (vol.1.215), Ep.Barn.19.7a, Didache 2.4, Ath.Al.M.27.197C, Orac.Sib.3.37,
ὁ δ. ὄφιςref. a pers., Eust.Mon.Ep.967.
3 de lenguaje ambiguo Hsch.
III subst.
1 ὁ δ. intérprete Plu.Them.6, Crass.28, Lib.Ep.865,
δ. ἦν ἐς τὰ βαρβαρικὰ γράμματαArr.An.3.6.6.
2 τὸ δ. bot. laurel alejandrino, Ruscus hypophyllus L., Ps.Apul.Herb.58.7.