δίγλωσσος, -ον
• Alolema(s): át. -ττος


I bilingüe βάρβαροι Th.4.109, πόλεις D.S.11.60, ἄνθρωπος Plu.Alex.37, cf. Th.8.85, Gal.8.585.

II fig.

1 de doble lengua fig. de las alas de la cigarra διγλώσσῳ μελπόμενος στόματι AP 9.273 (Bianor).

2 falso, mentiroso ἀνήρ LXX Pr.11.13, cf. Si.5.9, 14, Ph.2.269 (vol.1.215), Ep.Barn.19.7a, Didache 2.4, Ath.Al.M.27.197C, Orac.Sib.3.37, ὁ δ. ὄφις ref. a pers., Eust.Mon.Ep.967.

3 de lenguaje ambiguo Hsch.

III subst.

1 ὁ δ. intérprete Plu.Them.6, Crass.28, Lib.Ep.865, δ. ἦν ἐς τὰ βαρβαρικὰ γράμματα Arr.An.3.6.6.

2 τὸ δ. bot. laurel alejandrino, Ruscus hypophyllus L., Ps.Apul.Herb.58.7.