δίβολος, -ον


1 de doble punta ἄκων E.Rh.374, ξύλα op. μονόβολα IG 22.1672.307 (IV a.C.), ἄγκυρα ξυλίνη ID 1412a.27, 1417A.1.163 (ambas II a.C.), περόνα AP 6.282 (Theodorus).

2 doble χλαῖναι Poll.7.47, Hsch.
subst. neutr. manto doble Hsch.