δέχνῠμαι
1 recibir, acoger
δέχνυσο μῆτερCall.Fr.746,
ἵλαος ταύτην δέχνυσο πυρκαϊήνParth.SHell.618, cf. Hld.3.2.4,
αἶγες ... χορὸν οὐκ ἀέκουσαι δέχνυνταιOpp.H.4.324,
οὐ βρῶσιν ... ἐθέλεσκε δέχνυσθαιOpp.H.5.515,
ὅν ῥα καὶ αὐτοὶ δεχνῦνθ'Q.S.3.755,
εὐτόλμῳ κρα]δίῃ δεχνύμενο[ς θάνατονIG 22.11589.2 (III d.C.),
ἐδέχνυτο δ' οὐρανὸς Ὄρθρονel cielo acogía al Alba Orph.A.564, cf. Opp.C.2.147,
δεχνύμεναι στομάτεσσι Διωνύσου μέγα δῶρονOpp.C.3.81,
γηθόσυνοι δέχνυσθε βροτοίhumanos, recibidlo con alegría a Hermes, Orph.L.4,
Φοῖβος ἄναξ ταύτην (πόλιν) δέχνυται ἈκτιάδοςAP 9.553, cf. Gr.Naz.M.37.1359A,
πνεύματα δεχνύμενοιAP 10.75 (Pall.),
δέχνυσο μορφὴν ἡμετέρηνhabla Afrodita, Colluth.159.
2 oír, escuchar
ὣς φάμενον Διὸς υἱὸς ἐδέχνυ[τοescuchaba el hijo de Zeus al que así hablaba Dionysius 19ue.49,
εἰ δ' ἄγε δέχνυσο μῦθονOrph.L.698,
δέχνυσο μουσικάνSynes.Hymn.6.8, 41.
3 esperar, aguardar
ἐπεί ῥά ἑ μόρσιμον ἦμαρ δέχνυτο νοστήσανταpues el día fatal le esperaba a su regreso Q.S.10.152,
μάλα γὰρ μέγα δέχνυτο πῆμαuna gran catástrofe (les) esperaba Q.S.12.585.