1 carencia, necesidad ἐν ἐπιθυμίαις τε καὶ δεήσεσιν Pl.Erx.405e, κατὰ τὰς δεήσεις según las necesidades Arist.Pol.1257^a23, δεήσεις εἰσὶν αἱ ὀρέξεις Arist.Rh.1385^a21, cf. Antipho Soph.B 11, Plot.6.7.33.

2 petición, súplica, ruego τὰς δὲ τῶν τυράννων δεήσεις ἴσμεν ὅτι μεμειγμέναι ἀνάγκαις εἰσίν Pl.Ep.329d, cf. Prm.126a, τὰς τούτων δεήσεις περὶ ἐλάττονος <τῶν νόμων> ποιούμενοι posponiendo sus ruegos a las leyes Lys.15.11, εἰσηκούσθη ἡ δέησίς μου LXX Si.51.11, Ps.5.3, 140.1, cf. Charito 2.10.3, 7.6.9, δεήσεσιν ἐρωτικαῖς τοῦ παιδὸς μαλαχθείς ablandándose con las amorosas súplicas de su hijo Plu.2.807f, cf. Luc.DMort.28.1, σὲ βοηθὸν αἱ ἐμαὶ δεήσεις καλοῦσιν Luc.Am.19, cf. D.C.53.5.3, Vett.Val.219.26, Ach.Tat.3.10.2, Manes 58.19, IEphesos 1352.11 (V d.C.)
•como ac. int. δέομαι δ' ὑμῶν ... δικαίαν δέησιν D.29.4
•c. verb. que indican ‘presentar’, ‘elevar’, etc. γραφὴ δὲ μηνύσει μου τὴν δέησιν Ph.2.586, cf. I.BI 7.103, ἀναφέρειν δέησιν Ep.Barn.12.7a, δεήσεις ... προσφέρειν Charito 7.6.9, Longus 2.33.1, PGen.16.10 (III d.C.), δεήσεις ἀποδιδόναι CChalc.(451) Act.9, δεήσεις πρὸς τὴν βασιλείαν ἐκπέμπειν Iust.Nou.6.2, εὐχὰς καὶ δεήσεις ἀναπέμπω πρὸς τὸν Θεόν μου PGrenf.1.61.8 (VI d.C.)
•δέησιν o δεήσεις ποιεῖσθαι suplicar, rogar Isoc.8.138, BGU 180.17 (II/III d.C.), CPHerm.6.1, Wilcken Chr.41.2.12 (ambos III d.C.), c. gen. obj. τοῦ Πόλλιδος ἐποιήσατο δέησιν Plu.Dio 5
•en plu. preces, oraciones expresadas verbalmente δεήσεις ποιεῖσθαι Eu.Luc.5.33, cf. Clem.Al.Strom.6.12.101.