impío de pers., op. εὐαγής Poll.1.33, ἔθνη τὰ δυσαγέστατα Cels.Phil.7.62, δυσαγῆ ... ἔνθεον Ἄττιν Man.5.180
•subst. τὰ φίλα πράττειν τῷ δυσαγεῖ (τῷ Λικιννίῳ) πεπεισμένοι (οἱ κόλακες) convencidos (los aduladores) de estar haciendo lo que agradaba al impío (Licinio) Eus.HE 10.8.17
•no de pers. πόλεμος Eus.HE 10.8.3, πορνεία Anon.V.Thecl.18.37, μιαρὰ καὶ δυσαγῆ ἀποτελέσματα Anon.V.Thecl.22.19.