δριμύτης, -ητος, ἡ
I acritud, acerbidad, acidez
χυμῶνHp.VM 18, Mnesith.Ath.45.8, Plu.2.132e, 524c, Steph.in Hp.Progn.206.27, de alimentos, Anaxipp.1.46, Alex.Aphr.Pr.2.70, Arched.2.7, de plantas, Arist.Pr.923b35, Thphr.CP 1.16.9, HP 1.12.2, del humo y olores, Arist.Pr.926b18, Agatharch.58, Plb.21.28.16, Vit.Aesop.G 28.
II fig.
1 acritud, aspereza en una controversia, Phld.Ir.5.24,
τοῦ προσώπουApp.BC 1.70, de la acritud del Logos divino, Clem.Al.Paed.1.11.96, c. un doble sent.
οἱ δ' Ἀριστοφάνους ἅλες πικροὶ ... ὄντες ἑλκωτικὴν δριμύτητα ... ἔχουσιPlu.2.854c.
2 agudeza, perspicacia, astucia ref. pers.
δ. πρὸς τὰ μαθήματαPl.R.535b,
δ. καί τις ἰταμότηςPl.Plt.311a,
πανουργία καὶ δ.Plu.2.483f,
προσοχῆς καὶ δριμύτητος ... δόξαfama de espíritu atento y perspicaz Plu.2.48a,
δριμύτητι πάμπολυ τῶν ἄλλων διέφερενLuc.Alex.4,
ἡ Ἀττικὴ δ. τῶν σκωμμάτωνLuc.Prom.Es.2, cf. M.Ant.5.5, Attic.9.10
•en ret. y crítica lit. sutileza dialéctica, Polystr.Contempt.20.10, Phld.Piet.p.120S., Hermog.Id.2.5 (p.339), Aristid.Rh.513, Arr.Epict.2.23.40, Aristid.Quint.73.21.