δριμύτης, -ητος, ἡ


I acritud, acerbidad, acidez χυμῶν Hp.VM 18, Mnesith.Ath.45.8, Plu.2.132e, 524c, Steph.in Hp.Progn.206.27, de alimentos, Anaxipp.1.46, Alex.Aphr.Pr.2.70, Arched.2.7, de plantas, Arist.Pr.923b35, Thphr.CP 1.16.9, HP 1.12.2, del humo y olores, Arist.Pr.926b18, Agatharch.58, Plb.21.28.16, Vit.Aesop.G 28.

II fig.

1 acritud, aspereza en una controversia, Phld.Ir.5.24, τοῦ προσώπου App.BC 1.70, de la acritud del Logos divino, Clem.Al.Paed.1.11.96, c. un doble sent. οἱ δ' Ἀριστοφάνους ἅλες πικροὶ ... ὄντες ἑλκωτικὴν δριμύτητα ... ἔχουσι Plu.2.854c.

2 agudeza, perspicacia, astucia ref. pers. δ. πρὸς τὰ μαθήματα Pl.R.535b, δ. καί τις ἰταμότης Pl.Plt.311a, πανουργία καὶ δ. Plu.2.483f, προσοχῆς καὶ δριμύτητος ... δόξα fama de espíritu atento y perspicaz Plu.2.48a, δριμύτητι πάμπολυ τῶν ἄλλων διέφερεν Luc.Alex.4, ἡ Ἀττικὴ δ. τῶν σκωμμάτων Luc.Prom.Es.2, cf. M.Ant.5.5, Attic.9.10
en ret. y crítica lit. sutileza dialéctica, Polystr.Contempt.20.10, Phld.Piet.p.120S., Hermog.Id.2.5 (p.339), Aristid.Rh.513, Arr.Epict.2.23.40, Aristid.Quint.73.21.