δονᾰκεύς, -ῆος, ὁ


1 cañaveral παρὰ ῥοδανὸν δονακῆα Il.18.576, δονακῆας ὑδρηλούς Opp.H.4.507, ἀπ' Ἰνδῴου δονακῆος Nonn.D.26.226, cf. 27.162, 44.234, Hsch.s.u. δόνακες.

2 cazador de aves con caña o vareta τρήρωνας ἕλον δονακῆες Opp.C.1.73.

3 caña ὀξυντῆρα μεσοσχιδέων δονακήων afilador de cañas que llevan un corte medial en la punta, e.d., cálamos, AP 6.64 (Paul.Sil.).