δολόφρων, -ον


1 de mente falaz, taimado de pers. o personif. Ἀπάτα AP 7.145 (Asclep.), βροτός Orac.Sib.3.217, θηρητήρ Opp.H.3.220, cf. C.4.140, del traidor Sinón, Q.S.12.364, de Tántalo, Nonn.D.18.33, de anim. σηπίη Opp.H.1.312, de abstr. μῆτις Opp.H.4.77, Τυφῶνι δολόφρονα πότμον ὑφαίνων Nonn.D.8.336.

2 adv. -ως taimadamente, con engaño ἵνα ... οἱ φόνιοι δ. ἐργάσωνται Nil.M.79.1108C.