δολόεις, -εσσα, -εν
1 de dioses y pers. artero, astuto, pérfido
ΚαλυψώOd.7.245,
ΚίρκηOd.9.32, de Medea, A.R.3.89, cf. AP 4.3b.25, de Odiseo, Q.S.5.449, de Ares, Nonn.D.4.242, de Eros, Nonn.D.15.220, de Hermes, Nonn.D.9.233, de Selene PMag.4.2285.
2 de cosas y abstr. engañoso, doloso
ἀράχνια ... δολόενταref. a las cadenas con que apresó Hefesto a Afrodita y Ares Od.8.281,
πότμοςBatr.(1)50,
θάνατοςHellanic.169a,
†καὶ δολόεντα Τροίας ἕδηE.IA 1527,
ἀρωγήA.R.2.423,
μόροςOpp.H.2.156, 4.120,
ἐσωπήOpp.H.4.358,
ὄνειραSHell.1148,
ἀοιδήOrac.Sib.5.326,
ἵπποςdel caballo de Troya, Q.S.12.169, 14.139,
σώματαTriph.413,
φύσιςSynes.Hymn.1.705,
ὕπνοςNonn.D.48.757.