δογματογράφος, -ου, ὁ


redactor del decreto que actúa como notario público, en una ὠβά laconia IG 5(1).26.1 (Amiclas II/I a.C.), magistrado de la βουλή en época imper. TAM 5.857.8 (Tiatira I a./d.C.), gener. en número de tres, designados por sorteo ἐγράφη διὰ τῶν λαχόντων δογματογράφων IIasos 248.68 (II d.C.), cf. IGR 4.661.29 (Acmonia I d.C.), IAssos 28.2 (II d.C.), IG 12(5).67.15 (Mitilene II d.C.).