< διακούω
διακραδαίνω >
διάκοψις
,
-εως, ἡ
incisión
hecha en una planta
τοῦτο γὰρ αἵ τε διακόψεις ποιοῦσι τῆς συκῆς
Thphr.
CP
5.9.11.