διωκτέον
1 hay que perseguir c. ac. de abstr.
τὸ εἰκὸςPl.Phdr.272e,
τὰ ... αἴτιαPl.Ti.80a,
σωφροσύνηνPl.Grg.507d,
τὸ νικᾶνPlu.Cam.10,
τοὺς ποίους τῶν ἐπαίνων δ.;Arr.Epict.2.16.7,
ταύτην (sc. τὴν ἀρετήν) ἡμῖν δ.Basil.M.31.385A.
2 abs., milit. hay que emprender una persecución
Ξενοφῶντι ἐδόκει δ. εἶναιX.An.3.3.8
•tb. en plu.
ταῦτα ἀκούσαντι Ἀλεξάνδρῳ ἀνὰ κράτος διωκτέα ἐφαίνετοArr.An.3.21.6.