διωκτέον


1 hay que perseguir c. ac. de abstr. τὸ εἰκὸς Pl.Phdr.272e, τὰ ... αἴτια Pl.Ti.80a, σωφροσύνην Pl.Grg.507d, τὸ νικᾶν Plu.Cam.10, τοὺς ποίους τῶν ἐπαίνων δ.; Arr.Epict.2.16.7, ταύτην (sc. τὴν ἀρετήν) ἡμῖν δ. Basil.M.31.385A.

2 abs., milit. hay que emprender una persecución Ξενοφῶντι ἐδόκει δ. εἶναι X.An.3.3.8
tb. en plu. ταῦτα ἀκούσαντι Ἀλεξάνδρῳ ἀνὰ κράτος διωκτέα ἐφαίνετο Arr.An.3.21.6.