διψυχέω
dudar, vacilar, ser o estar indeciso
μὴ διψυχῶμεν, ἀλλὰ ἐλπίσαντες ὑπομείνωμεν2Ep.Clem.11.5, cf. Herm.Vis.4.1.4, Origenes Dial.6, Pall.H.Laus.38.8, Cyr.Al.M.72.113D,
διψυχήσας ἀβούλωςdudando insensatamente Cyr.Al.Luc.1.261.7
•c. giros prep. estar dudoso acerca de
τί διψυχεῖς περὶ τῶν ἐντολῶν;Herm.Sim.6.1.2,
ἐὰν μὴ διψυχήσωσιν ἐπὶ ταῖς ἐντολαῖςHerm.Sim.8.11.3.