διψάω
• Alolema(s): atem. δίψαμι Alc.347, IAmp.43 (VI/V a.C.), tb. -έω (v. infra)
• Prosodia: [-ᾱ- en διψάων Od.11.584]
• Morfología: [lesb. pres. ind. 3a plu. δίψαισι Alc.l.c., dór. fut. διψάσω Hdn.Gr.2.808, aor. part. διψάσας Call.Lau.Pall.77; formas contr. de tema en ¯e: pres. ind. 2a sg. διψῇς Ach.Tat.2.38.5, Hdn.Gr.2.318, 3a sg. διψῇ Pi.N.3.6, X.Cyr.1.2.8, Pl.Phlb.35b, impf. 3a sg. ἐδίψη Hp.Epid.3.1.2, 3, Ael.VH 2.41, Gal.17(1).552.6, Lib.Or.54.66.5, inf. διψῆν Hdt.2.24, Hp.Prog.15, S.Fr.735, Ar.Nu.441, Pl.Grg.494c, Arist.Cael.291b27, Ph.2.282, Luc.Am.53, Philostr.Ep.64, D.C.38.19.3, D.L.9.108, Hsch.; formas c. diéct. a partir de temas en vocal larga: pres. part. διψώων AP 11.57 (Agath.), Nonn.D.17.91, plu. masc. διψώοντες Nonn.D.13.265, fem. διψώουσαι Triph.548; formas de διψέω: pres. 3a sg. διψεῖ Eus.M.23.605B, inf. διψεῖν Orib.5.30.7, Chrys.Vir.70.1, part. διψέων Archil.213, Anacr.108, fem. διψεῦσα AP 6.21 (Iul.Aegypt.)]


1 tener sed de Tántalo στεῦτο δὲ διψάων Od.l.c., cf. Luc.Am.53, DMort.7.1, ἔασον δέ με διψέωντα πιεῖν Anacr.l.c., cf. Archil.l.c., A.A.901, Pi.Fr.94b.77, S.Fr.735, 763, Ar.l.c., Democr.B 300.19, Pl.Grg.517d, Hp.ll.cc., Cord.2, X.Mem.2.1.17, LXX Iu.8.30, Is.29.8, Eu.Io.7.37, Ep.Rom.12.20, Plu.Pomp.73, Arr.Epict.3.10.8, 9, 4.4.20, Luc.Dips.1, Gal.5.837, AP 11.57 (Agath.), Philostr.l.c., D.C.l.c., Hierocl.Facet.245, D.L.l.c., Nonn.D.13.265
•en v. med. mismo sent. ὅταν πινώμεθ' ἢ διψώμεθα, εὐχόμεθα Hermipp.24
•c. ac. int. διψάσας δ' ἀφατόν τι (Tiresias) teniendo una sed insaciable Call.l.c.
•c. gen. διψᾷν πόματος Gal.16.302
•c. dat. ἐδίψησεν ... ὁ λαὸς ὕδατι LXX Ex.17.3
•de plantas y terrenos πάντα δὲ δίψαισ' ὐπὰ καύματος Alc.l.c., de los árboles, Thphr.CP 3.22.5, de un jardín AP 6.21 (Iul.Aegypt.), ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ 1Ep.Clem.16.3, γαῖα δὲ διψώουσα Nonn.D.36.199
•c. gen., dicho de una reg. διψῆν ὑδάτων Hdt.l.c.

2 fig. tener sed, tener deseo, estar ansioso διψῇ γάρ, τοῦτο δὲ κένωσις Pl.Phlb.35b, cf. Ax.366a
•c. gen. διψῇ δὲ πρᾶγος ἄλλο μὲν ἄλλου Pi.l.c., πόλις ἐλευθερίας διψήσασα Pl.R.562c, φιλοσοφίας διψῆν Arist.l.c., διψῆν λόγων ποτίμων Ph.l.c., διψῶμεν τῶν ὑμ[ε]τέρων γραμμάτων PKell.G.71.37 (IV d.C.), αἱ μὲν ἐλευθερίης ἐρατῆς ἔτι διψώουσαι de las troyanas, Triph.l.c., Dioniso διψώων δὲ φόνοιο Nonn.D.17.91, διψῆν μὲν τῆς σωτηρίας Thdt.HE 5.31.1
•c. ac. διψᾷ Χῖον Teles p.8, διψᾷς βρεφέων φόνον AP 16.137 (Phil.), διψῶντες τὴν δικαιοσύνην Eu.Matt.5.6, διψήσας ... αἷμα I.BI 1.628
•c. πρός y ac. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν τὸν ζῶντα mi alma tuvo sed del dios vivo LXX Ps.41.3, τὴν πρὸς ἐμὲ ... οἰκείωσιν Cyr.Al.M.70.897B
•c. inf. ὑμῖν διψῶ χαρίζεσθαι deseo seros agradable X.Cyr.5.1.1, ἱδρῶ διψήσασα πιεῖν τεόν AP 6.335 (Antip.Thess.), διψῇς ἔτι φιλεῖν Ach.Tat.2.38.5, ἀκρατῶς ἐδίψη οἴνου πίνειν Ael.VH 2.41
•en v. pas. ser objeto de la sed, ser deseado del agua del bautismo, Gr.Naz.M.36.397C.