διυγραίνω
• Morfología: [v. pas. perf. part. διυγρασμένος Hp.Morb.1.26]


humedecer, empapar por completo τοῦτον (ἄνθρωπον) Hp.Aff.21, cf. Thphr.CP 2.9.3, τὰ μὲν ξηρὰ τοῦ σώματος Hp.Aff.53, τὴν κοιλίην Hp.Aff.43, abs., de las nubes, Mac.Aeg.Serm.B 18.4.5, en v. pas. διυγραινομένου τοῦ ἐν τῇ κεφαλῇ κενεοῦ por estar humedecida la cavidad interior de la cabeza Hp.Aph.7.51, cf. Hp.l.c., τὰ δένδρα Thphr.CP 5.9.2, ξηρὸν ... ὑπὸ τοῦ ὑγροῦ διυγραίνεται Ath.Al.Gent.27.