διυγραίνω
• Morfología: [v. pas. perf. part. διυγρασμένος Hp.Morb.1.26]
humedecer, empapar por completo
τοῦτον (ἄνθρωπον)Hp.Aff.21, cf. Thphr.CP 2.9.3,
τὰ μὲν ξηρὰ τοῦ σώματοςHp.Aff.53,
τὴν κοιλίηνHp.Aff.43, abs., de las nubes, Mac.Aeg.Serm.B 18.4.5, en v. pas.
διυγραινομένου τοῦ ἐν τῇ κεφαλῇ κενεοῦpor estar humedecida la cavidad interior de la cabeza Hp.Aph.7.51, cf. Hp.l.c.,
τὰ δένδραThphr.CP 5.9.2,
ξηρὸν ... ὑπὸ τοῦ ὑγροῦ διυγραίνεταιAth.Al.Gent.27.