διορισμός, -οῦ, ὁ
I concr.
1 separación
(τὸ διάζωμα) τοῦ διορισμοῦ χάριν ἐστὶ τοῦ τε περὶ τὴν κοιλίαν τόπου καὶ τοῦ περὶ τὴν καρδίανArist.PA 672b15.
2 división
ἥλιος καὶ σελήνη ... εἰς διορισμὸν ... ἀριθμῶν χρόνου γέγονενPl.Ti.38c
•división, lote
ἀμετάθετος ... ὁ καθ' ἕκαστα διορισμόςChrysipp.Stoic.2.264.
3 gram. signo gramatical relativo a las pausas y separaciones (como el ἀπόστροφος, ὑφέν, ὑποδιαστολή):
ταύτας δὲ καὶ διορισμούς τινες ἐκάλεσανSch.D.T.442.28.
4 ret. aforismo, aseveración concreta y significativa Rufin.Fig.42.
II en operaciones intelectuales
1 definición
τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόνla definición de ‘refutación’ Arist.SE 168a20, cf. APr.33b30, Thphr.Ign.8.
2 distinción, diferenciación Pl.Plt.282e,
ἐπὶ τῶν ἔμπροσθεν τῆς κεφαλῆς ... διορισμοίGal.1.322,
περὶ τε καθαρῶν καὶ ἀκαθάρτων διορισμοίBasil.Hex.8.3.
3 como parte del desarrollo de una proposición lógica determinación
τὰς τῶν προβλημάτων συνθέσεις καὶ τοὺς διορισμούςApollon.Perg.Con.4 praef., cf. Archim.Sph.Cyl.2.4, Procl.in Euc.203.4.