I 1dispersar, distribuir en aldeas la población de una ciu. Μαντινέας δὲ διῴκισαν Isoc.8.100, τὰς πόλεις Isoc.5.43, cf. D.5.10, Plu.Cam.7, τὸν ὄχλον Arist.Pol.1311^a14, cf. Harp.s.u. διοικιεῖν, c. ac. y prep. ἐκ μιᾶς πόλεως εἰς πλείους αὐτοὺς διοικίσαντες Plb.4.27.6, αὐτοὺς κατὰ κώμας διῴκισε D.S.2.28, en v. pas. διῳκίσθη δ' ἡ Μαντίνεια τετραχῇ X.HG 5.2.7, διῳκισμένοι κατὰ κώμας diseminados por aldeas D.19.81.

2 tard. separar, apartar διῴκισεν ὁ θεὸς τοὺς βίους Synes.Ep.41 p.65, c. ac. y gen. de separación τὰ ὁμόφωνα τῶν ἀλλογλώττων Ph.1.242, ἡ ἀφροσύνη ... τὴν ψυχὴν ... μακρὰν ὀρθοῦ λόγου διοικίζει Ph.1.685, cf. 512, en v. pas. διὰ τὴν ἀδικίαν διῳκίσθημεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ Pl.Smp.193a.

II en v. med.

1 dispersarse, dividirse en c. prep. κατὰ κώμας X.HG 5.2.5, ἐκ μιᾶς πόλεως ... εἰς πολλάς Ammon.Diff.344.

2 separarse διῳκίσμεθα ... καὶ δύο πόλεις ἔχομεν, τὴν μὲν [μίαν] ὑπὸ πενίας ... ἀρχομένην, τὴν δ' ὑπὸ κόρου D.H.6.36
•apartarse de alguien, c. gen. ταύτης (Ἱπποδαμείας) διῳκισμένους Luc.Charid.19, τῶν γονέων Ph.1.552, c. ἐκ y gen. ὅτ' ἐκ Κολλυτοῦ διῳκίζετο εἰς τὴν Φαίδρου οἰκίαν cuando se cambió del domicilio de Colito al de Fedro Lys.32.14.