δινήεις, -εσσα, -εν
• Alolema(s): dór. δινάεις Simon.59.2; eol. διννάεις Alc.38a.2
• Prosodia: [-ῑ-]
• Morfología: [gen. contr. δινᾶντος B.13.78]


1 que gira, vertiginoso, turbulento gener. de ríos Ξάνθου ἀπὸ δινήεντος Il.2.877, cf. 5.479, ποταμός Il.21.206, Od.6.89, h.Hom.21.2, B.l.c., Τηθὺς ... Ποταμοὺς τέκε δινήεντας Hes.Th.337, cf. Fr.180.4 (cj.), διννάεντ' Ἀχέροντα Alc.l.c., δινάεις ... Ἄναυρος Simon.l.c., δινᾶέν θ' ὕδωρ ποταμῶν E.Cyc.46, cf. D.Chr.33.20, Orph.A.791, δινήεις ῥόος del Bósforo, A.R.2.551, ἅλα δινήεσσαν Opp.H.1.632, τείρεα Q.S.5.10, ἄξων de un carro, Q.S.6.109, αἰθήρ Nonn.D.38.351, πυρόεσσα κρίσις δ. Γεέννης GVI 1952.9 (Tanagra V d.C.).

2 circular, redondo τάλαρος Mosch.2.55, τροχίσκος Androm.115, λόφος νησαῖος Nonn.D.2.456.