δικέλλιον, -ου, τό


azadilla de dos puntas, escardillo para reparación de caminos o canales BGU 2361.a.2.13, b.1.9 (IV d.C.), prob. uso gener. agr. SB 12251.3 (VI d.C.), Sud.s.u. σκαπάνη, An.Boiss.4.372.131.