< δικελλευτής
δικελλίτης >
δικέλλιον
,
-ου, τό
azadilla de dos puntas
,
escardillo
para reparación de caminos o canales
BGU
2361.a.2.13, b.1.9 (IV d.C.), prob. uso gener. agr.
SB
12251.3 (VI d.C.), Sud.s.u.
σκαπάνη
,
An.Boiss
.4.372.131.