I 1recorrer hasta salir de, superar o dejar atrás, cruzar, atravesar en el espacio, esp. c. ac. de ext. o accidentes geog. Ἡρακλέας στήλας διεκπερήσαντες ἀπίκοντο ἐς Ταρτησσόν Hdt.4.152, τὴν ἄνυδρον Hdt.3.4, τὸν ποταμόν Hdt.5.52, Ἀχέροντα ... ἐρετμοῖς A.R.2.901, ᾗ νηὶ διὲξ ἁλὸς οἶδμα περήσας A.R.4.457, ταῦτα (montañas, valles y bosques), Artem.2.28, ταχὺ διεκπερῶσα ἡ τροφή (el intestino), Pl.Ti.73a, τὸν πολὺν τῶν συμπτώσεων διεκπερῶσαι κυδοιμόν atravesando (los átomos) el descomunal tumulto de las colisiones Dion.Alex.Fr.4, c. ac. y gen. Κυανέας Πόντοιο διὲκ πέτρας ἐπέρησαν salieron del Ponto atravesando las rocas Cianeas A.R.4.304
•en el tiempo (τὸν βίον) E.Supp.954, ὅλην βιότοιο ... ἀταρπόν Orác. en Iul.Ep.89b.297d, τί ταῦτα δεῖ στένειν ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν δ. E.Fr.Hyps.107.927, en v. pas. πρὶν αὐτῷ παντελῶς ... βίος διεκπεραθῇ S.Fr.646.3.

2 c. ac. plu. de cosas contables pasar entre πολλῶν θύμων ῥίζας Ar.Pl.282.

II intr. pasar, atravesar εἰς ... Φωκέων χθόνα A.Pers.485, διὰ μέσου τῶν πολεμίων D.S.12.43.