διαπείρω


1 atravesar de parte a parte c. gen. de lo atravesado διὰ δ' αὐτοῦ πεῖρεν ὀδόντων le atravesó los dientes, Il.16.405, c. ac. de la cosa atravesada y frec. dat. instrum. βελόναις τὴν γλῶτταν Plu.Art.14, ἥλῳ τὰ στελέχη Gp.5.36.3, τὰ κάρφη dicho de un blanco hecho de varillas, Luc.Herm.33, sólo c. dat. κοντῷ διαπείρας Alciphr.2.34.2, en v. pas. διαπεπαρμένη ἥλοις Plu.2.567f, περονηθέντα τοῖς ἥλοις καὶ διαπαρέντα τῇ λόγχῃ de Cristo, Gr.Nyss.Thphl.128.8, ἀπέθανε ... ἐν ῥομφαίᾳ διαπαρεὶς Ath.Al.M.26.1252A, c. ac. de rel. Φιλίππου λόγχῃ τὸν μηρὸν ... διαπαρέντος Plu.2.331b, τρίγλης πλευρᾷ διαπαρεὶς τὸ μετάφρενον Luc.VH 1.38, ὁ λάβραξ ... τὸν ... λαιμὸν διαπαρείς Luc.Merc.Cond.24, τὴν χεῖρα διαπαρείς I.AI 10.7.

2 c. ac. del instrumento pasar, clavar de lado a lado σφυρῶν κέντρα E.Ph.26, ὀβελούς Iambl.Myst.3.4.

3 en v. med.-pas. internarse, introducirse τούτων γὰρ διαπειρομένων τῇ σαρκί de los nervios y tendones en la carne, Gal.8.74.