διανέμησις, -εως, ἡ


1 reparto, distribución ref. al destino Νέμεσιν δὲ (οὖσαν) ἀπὸ τῆς ἑκάστῳ διανεμήσεως Arist.Mu.401b13, cf. Corn.ND 13, ἡ κατὰ τὴν εἱμαρμένην δ. Placit.1.28.3 (= Democr.A 125), fil. ἡ τῶν ὅλων ποιητικὴ δ. la distribución creadora del universo Attic.2.6, τομὴ ἢ δ. ἢ διάκρισις Ph.1.434, de bienes materiales δ. τῶν σπανιζόντων ... χήραις καὶ ... ὀρφανοῖς I.AI 4.240, ἡ δ. ἣν ἐποιήσατο τοῖς τέκνοις Plu.Ant.54, οὐδὲ δήμευσις ἀλλοτρίων οὐδὲ κοινῶν δ. Plu.2.818c, τῶν χρημάτων App.BC 3.89, ἡ ἐκ πα[λαι]οῦ τῶν ἀρουρῶν δ. CPR 7.13.18, del trabajo de reparación de diques entre distintos pueblos afectados SB 12108.10 (ambos III/IV d.C.), ἀναλόγως τὴν διανέμησιν ποιούμενος Cyr.Al.Luc.1.287
distribución, disposición τῶν τοῦ ἀνθρώπου ὀδόντων ἡ τετραχῆ δ. ὀγδοαδική πώς ἐστι Theol.Ar.55.

2 transferencia de propiedad πράσεις ... ἢ ἄλλως διανεμήσεις καὶ εἰς ἕτερα πρόσωπα μεθίστανται κτήσεις Iust.Nou.17.8.1.