διαμετρικός, -ή, -όν


1 geom. diagonal τριγωνικὰ καὶ ἑξαγωνικὰ καὶ διαμετρικὰ σχήματα figuras triangulares, hexagonales y diagonales Vett.Val.67.11, cf. Iambl.in Nic.72, Procl.in R.2.28, Theol.Ar.59, Theo Sm.43.

2 adv. -ῶς astrol. diagonalmente ref. la posición de un astro εἰ ὁ Ἄρης ἴδοι τετραγωνικῶς ἢ δ. Vett.Val.372.31, cf. 373.9, Procl.in Ti.3.149.10.