I intr.

1 brillar, resplandecer πῦρ Thphr.Sens.18, HP 9.3.3, Plu.2.933C, ἡ φλόξ Plu.Brut.31, los astros ὅταν διὰ νεφῶν ἥλιος διαλάμψῃ Placit.3.5.12, cf. Thphr.Sign.46, ἡ σελήνη διέλαμψε D.C.65.13.1, διέλαμπον ... οἱ τῶν ὀμμάτων κύκλοι Hp.Ep.15, cf. Arist.HA 503^b20, διαλαμπούσης τῆς ὄψεως Plu.2.390b, διαλαμπουσῶν τῶν σιαγόνων Arist.HA 536^a17, θρομβία διαλάμποντα Hp.Mul.2.113, οἱ μὲν πυρφόροι διέλαμπον φερόμενοι βιαίως D.S.20.96, κρίνον ἐν μέσῳ διαλάμπον lirio que resplandece en medio del alma pura, en interpr. alegór., Origenes Cant.p.179
•en v. med. mismo sent. μέσης διαλάμπεται ἅλμης (ἰχθύς) resplandece en mitad del mar (este pez) Gr.Naz.M.37.624A
•fig. φῶς τὸ ζωτικὸν ἀληθείᾳ διαλάμπον Porph.Marc.13, διαλάμπει τὸ καλόν (ἐν ταῖς ἀτυχίαις) la rectitud (del alma) brilla (en los infortunios) Arist.EN 1100^b30, διαλαμπούση ἡ ψυχή alma traslúcida Philostr.VA 2.37, οἱ δὲ νεότητι καὶ ψυχῆς ἀκμῇ διαλάμποντες Eus.VC 3.9, cf. Hsch.
•fig., de cosas ser obvio, evidente ἀπὸ τῶν διαλαμπόντων τὴν ψῆφον ἐνεργεῖν Isid.Pel.Ep.M.78.1536A.

2 amanecer, despuntar ἡμέρα Ar.Pl.744, cf. D.H.5.57, Plu.Cat.Ma.13, Pyrrh.32, φωσφόρου διαλάμψαντος Hld.5.22.6.

3 fig. de pers. sobresalir, destacar οὐδεὶς ἂν αὐτῶν διαλάμψειεν ὑπεράρας τὸ πλῆθος en un coro, Arist.Pr.922^a36, ἀπὸ τοῦ διαλάμψαντος ἐν αὐτῷ Λυσιακός D.H.Dem.11.1, cf. Vett.Val.73.20
•en la retórica ἰδέαι αἱ ... διαλάμπουσαι figuras retóricas brillantes Isoc.12.2, ἐπὶ τὴν τοῦ λόγου δύναμιν ἀπορρυεῖσαν καὶ διαλάμψασαν Eun.Hist.17, πίνακες τῶν ἐν πάσῃ παιδείᾳ διαλαμψάντων Sud.s.u. Καλλίμαχος.

II tr. iluminar, hacer brillar, hacer resplandecer ἡ ... νόησις ὥσπερ ἀστραπὴ διαλάμψασα (τὴν ψυχήν) Plu.2.382d, τὸ ἀνείδεον ἐν εἴδεσι διαλάμπουσαν Iambl.Myst.1.5, εἰκὼν ... ἐμφάσεις τινὰς καὶ εἴδωλα διαλάμπουσα Plu.2.393d.