διακλήρωσις, -εως, ἡ


sorteo en un reparto de propiedades PDura 19.6 (I d.C.), para la presidencia de una asamblea (ἠξίουν) αὖθις ἐς ἅπαντας τὴν διακλήρωσιν περιιέναι (opinaban) que había que efectuar de nuevo el sorteo entre todos App.BC 1.14, ἐκ διακληρώσεως Gr.Nyss.Eun.1.526, cf. Ref.Eun.331.6, 19, Porph.Abst.1.41, Procl.in Ti.3.219.24
lote κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν διακλήρωσιν Iambl.Myst.2.3.